Waarom De meeste mensen deugen van Rutger Bregman mij intrigeerde, kon ik bij aanvang van het lezen niet goed uitleggen aan een vriend die voor zichzelf geen reden zag om het boek te lezen. Nog voordat ik deze vraag voor mijzelf had kunnen beantwoorden, had ik het boek al uit. Hoewel het een stevig boek lijkt, leest het weg als een meeslepende roman. Niet alleen de soepele zinnen en de korte hoofdstukken, maar ook de wijze waarop Bregman vertelt, maken dit boek tot een ware pageturner. Het is niet vreemd dat er inmiddels al meer dan 120.000 exemplaren van zijn verkocht. De geur van warme broodjes is nou eenmaal onweerstaanbaar.
Het boek met de ondertitel Een nieuwe geschiedenis van de mens voerde mij terug naar de boeiende colleges Wereldgeschiedenis op de lerarenopleiding. Met dezelfde onbeschaamdheid waarmee wij destijds meer-dan-levensgrote, historische vragen optilden om de huidige toestand van de mens te verklaren, heeft Bregman een smakelijk allegaartje van talloze onderzoeken, publicaties en prachtige verhalen gekookt. In zijn boek dist hij zijn lezers een heerlijk nieuw mensbeeld op dat fantastisch ruikt, heerlijk smaakt en een overdadig gevoel nalaat. Toch kun je bijna niet geloven wat je hebt geproefd.
In mijn tienerjaren raakte ik bevriend met Jan Wolsheimer en tot op de dag van vandaag houden wij onze vriendschap warm. Het meest uitdagende aan onze vriendschap vind ik dat Jan mij altijd tot nadenken heeft geprikkeld. Vanaf het allereerste begin raakten wij regelmatig met elkaar in discussie en waar omstanders ‘hete hoofden’ zagen, herkenden wij bij elkaar juist een gemeenschappelijke passie.
Leren Leven 