Vorige week gingen wij twee dagen kamperen met de tweede klassers. Wij wilden graag werken aan de saamhorigheid van de groep en hoopten daarom dat wij de hele groep konden meekrijgen. Twee meiden uit mijn klas mochten aanvankelijk niet mee, maar na een aantal telefoongesprekken stemden beide vaders toe. Daarbij spraken zij mij echter allebei in zekere zin persoonlijk aan om goed op hun dochter te passen. Ik voelde eerlijk gezegd een zware verantwoordelijkheid op mijn schouders rusten, want dochters zijn kostbaar en kwetsbaar. Het voelde bijna alsof ik die twee dagen niet vader van twee, maar van minstens vier ‘dochters’ was. Lees verder →