Stel je belandt op een onbewoond eiland. Er is niemand om mee te praten en er is geen uitweg om terug te keren naar de bewoonde wereld. Wat zou je doen? Als ik de vele verhalen moet geloven van mensen die in barre omstandigheden terecht zijn gekomen, heeft de mens in zulke situaties de innerlijke drang om te overleven. Iedereen zal dus uit alle macht proberen zijn primaire behoefte te bevredigen door voedsel te zoeken en een veilige woonplek te scheppen. En dan? Je hebt jezelf voorzien van een bron van water en voedsel. Je kunt je beschermen tegen de krachten van de natuur. Wat ga je dan doen? Volgens mij zullen veel mensen proberen om zich uit hun hachelijke situatie te redden door contact te gaan zoeken met de bewoonde wereld. Hiervoor heeft de mens echter van zichzelf slechts zijn stem ter beschikking, die niet verder reikt dan enkele tientallen meters. Maar stel dat je beschikt over schrijfmateriaal en voldoende flessen. Iedereen zal dan waarschijnlijk zijn nood opschrijven en zo veel mogelijk berichten de zee in gooien in de hoop dat iemand op deze berichten stuit.
Stel nou eens dat je helemaal niet bent beland op een onbewoond eiland. Is het dan niet vreemd als je berichten de zee in gaat gooien in de hoop dat mensen ze zullen lezen? Waarom vertel je de mensen om je heen niet gewoon wat je wilt zeggen? Toch vinden we het allemaal spannend wanneer wij op het strand plotseling een fles zien aanspoelen met daarin een bericht. Volgens mij zijn er maar weinig mensen die deze fles ongeopend en achteloos laten liggen. Dit vinden wij allemaal veel interessanter dan wanneer we door het stadscentrum lopen en worden aangesproken door iemand die ons iets wil vertellen.
Flessenpost vinden wij dus interessant. Eigenlijk zie ik het opstarten van deze weblog als het verspreiden van digitale flessenpost. Ik ga namelijk geen reclame maken voor mijn weblog. Ik heb gewoon ook een eilandje in de digitale wereldzee betrokken en ga daarvandaan mijn berichten in het elektronische water slingeren. Hopelijk stuiten veel mensen op mijn berichten en raken ze geïnteresseerd in het bericht in de fles. Mijn berichten zullen echter niet mijn eigen situatie betreffen, maar juist die van de lezers die zich in de veilige bewoonde wereld wanen. Met deze weblog wil ik namelijk mensen laten delen in mijn zoektocht naar het belang van het kennen van Jezus Christus. Hem kennen is volgens mij zowel van levensbelang voor dit leven, als van eeuwig belang voor het leven hierna. Ik hoop dat jij op een willekeurige dag tegen een van mijn digitale flessen aanloopt en geïntrigeerd raakt door de inhoud ervan.
Zoon,
Ik ben op je eerste digitale flessen gestuit. Uiteraard niet geheel toevallig: je hebt me getipt. Maar met belangstelling (en grote dankbaarheid) proef ik je verlangen de Heer Jezus bekend te maken als Degene die stierf op het kruis van Golgotha om jou (zoals ook mij en miljoenen met ons) te redden van de eeuwige dood. Wat een kracht in Zijn bloed, wat een wonder van liefde en genade. Wat een zegen Hem te mogen kennen. Tevens proef ik je wens Hem te volgen en toegewijd te zijn. Daarom ben ik zo belangstellend naar (en dankbaar voor) je boodschap. Ik mag Hem al zo’n 50 jaar kennen als mijn Heiland, Verlosser en Heer. Ik ken Zijn liefde en Zijn kracht en Zijn steun en Zijn woorden en Zijn heerlijke Persoon. Ik verlang er naar Hem beter te leren kennen en meer lief te hebben en meer toegewijd te dienen.
Dat verlangen in jou te herkennen ontroerd mij als vader. Trouwens niet alleen bij jou constateer ik dat verlangen, ook bij je vrouw, je beide broers en je drie zussen, je drie zwagers en twee schoonzussen. Kan je je voorstellen hoe dankbaar ik ben? (en je moeder trouwens ook!).
Mark-Jan, moge God je zegenen in dit initiatief en mag Hij je schrijverstalenten gebruiken tot zegen en bemoediging van heel veel lezers, maar bovenal tot eer van God de Vader en van Zijn Zoon, de Heer Jezus, en dat alles door de kracht en leiding van de Heilige Geest.
Gods rijke zegen over dit initiatief toegebeden.
Je vader.